هر بار شما دردی را برطرف می‌کنید، درد دیگری جای آن را می‌گیرد. هرچه سریع‌تر آنها را از میان بردارید، سریع‌تر برمی‌گردند. ممکن است شدت درد کمتر شود، شکل آن تغییر کند، شاید هر دفعه کمتر از دفعهٔ قبل مصیبت به بار آورد، امّا همیشه وجود خواهد داشت. درد جزئی از وجود ماست.
ما در پی روزی
اجل در پی ما ، می‌تازد .
تو کتاب کیمیاگر جمله قشنگیو خوندم که میگفت :
هرگاه انسان باتمام وجود چیزی رابخواهد، تمام جهان در جهت تحقق خواسته اش، او را یاری خواهند کرد،
یعنی رفیق، میخوام بگم اگه چیزی به دلت افتاد جا نزن، ناامید نشو، مطمئن باش که ته ته ته قصه تو رسیدنه، پس تلاشتو بکن ...!
آدم گاهی همین‌طوری قدم می‌زند برای بیرون رفتن از جمع. دنبالِ کسی می‌گردد که هست و نیست. هست توی سرش و نیست پیشِ پایِ چشم‌اش که رودررو قرار بگیرد و هم‌کلام‌اش بشود.
آدم ها عوض نمی‌شوند
بلکه بعد از مدتی خسته می‌شوند از نقش بازی کردن
و خود واقعیشونو
نشون میدن .
کودکانِ بزرگسالِ زیادی در جهان وجود دارند و همین‌طور نوجوان‌های پا به سن گذاشتهٔ زیادی. اصلاً حتا بزرگسالانِ کودک هم وجود دارند، چون از زمانی به بعد، بلوغ ربطی به سن ندارد. آنچه اهمیت دارد قصدِ فرد است.
تفاوت بین کودک، نوجوان و بزرگسال این نیست که چند سال دارند یا چه کاری می‌کنند، بلکه این است که دلیل کارهاشان چیست.
ممکن است با «کم» احساس خوشبختی کنیم، اگر «کم» چیزی باشد که انتظار داریم و ممکن است با «زیاد» احساس بدبختی کنیم، اگر به ما آموخته باشند باید « همه چیز» را بخواهیم.
✍🏽
انسان‌های بسیار کمی پیدا می‌شوند که بگویند «نمی‌دانیم». اطرافمان پر از آدم‌هایی است که زیاد میدانند. هنوز به کسی بر نخورده‌ام که بگوید: «مطمئن نیستم، تصمیم نگرفته‌ام، هنوز تحقیق می‌کنم.»
آن شب فهمیدم به همین سادگی آدم اسیر می‌شود و هیچ کاری هم نمی‌شود کرد. نباید هرگز به زنان و مردان عاشق خندید. همین جوری دو تا نگاه در هم گره می‌خورد و آدم دیگر نمی‌تواند در بدن خودش زندگی کند، می‌خواهد پَر بکشد.