درد بی درمان

این چه بیماریه که توی هر سنی باشیم نه مثل آدم می تونم درس بخونم نه استرس اون درسه می ذاره برم با خیال راحت ول بگردم؟

جز ۳% ها هستی یا ۹۷% ی ها ؟ تا حالا به روزمرگیت فکر‌کردی که برده ی چه کسی هستی!

توی این دنیا

۹۷% آدمها دارن جون میکنن 

که اون ۳% ی که خوش فکر هستند و بدون فکر دیگران دارن کارشون رو انجام‌ میدن... به هدفشون برسند .  

چطوری میتونم از‌پس‌این کار بر بیام؟

جمله‌ی "از پسش برنمیام" روح انسان را تیره و تار می‌کند و جز افسردگی تحفه‌ای دیگر برایمان ندارد.
به علاوه، وجود چنین احساسی انسان را ناامید و نهایتا از همه‌جا زده می‌کند.
بی‌تفاوت بودن نیز یکی دیگر از تاثیرات به کار بردن این جمله است.
اما وقتی به جای آن از عبارت: "چطوری میتونم از پس این کار بربیام؟" استفاده می‌کنیم چنان قدرتی به ذهن انسان می‌بخشد که پیامدش یک روحیه‌ی پویاست.

 

رابرت کیوساکی

حیف نون !!

شکارچی قبل رسیدن گلوله به هدفش
تیر هوایی شلیک نمیکند ؛
پس تو نیز قبل از رسیدن به هدفت جار نزن 
چوب لا چرخت میکنند!!!

صبر = هر نوع پیروزی

وقتی صبرتان‌ را از دست میدهید ، پیروز در هر نوع کشمکشی‌ را نیز از دست می دهید.

خودت را دوست داشته باش

هر جایی که هستی 

مکانی ، زمانی و در هر موقعیت اجتماعی...

از لحظاتت لذت ببر ، خودت را دوست داشته باش و برای زمانت ارزش قائل شو‌.

افق زندگی کجاست ، کجایی ؟

همه ما در ته چاهیم ، اما فقط شماری از ما به ستارگان خیره شده ایم. 

اضطراب زندگیت را به چالش می کشد

فرد مضطرب از آینده می‌هراسد و این ترس بر فعالیت او تاثیر دارد و اغلب باعث‌ خشم او می‌شود. 
شخص مضطرب همیشه در شک و تردید به سر می‌برد و نمی‌تواند در هیچ موردی بسرعت تصمیم بگیرد؛
 زیرا از اشتباه کردن می‌ترسد و عدم تصمیم را به تصمیم غلط ترجیح می‌دهد.
در نتیجه بعد از مدتی خودباوری خود را از دست می دهد و کم کم دچار افسردگی و استرس پنهان خواهد شد.

وقتی حتی ابرها هم نمی توانند بر شما ببارند ‌تا پرهایتان را خیس کنند

گوش نسپارید به سخن کسانی که مخالف بلند پروازی‌اند،
آنها همان‌هایی هستند
که حتی قادر نیستند به بلندی یک خانه به پرواز درآیند!
و ترس از پرواز همیشه زمین‌گیرشان می‌کند ...

 

نشانی دکترم را به شما می‌دهم

ما که پول نداشتیم دماغمان را عمل کنیم و گونه بکاریم، ما که خط لب نداشتیم و مژه مصنوعی نداشتیم، ما که موی بلوند و قدِ بلند نداشتیم، ما که چشم‌هایمان رنگی نبود، رفتیم و کتاب خواندیم و با هر کتابی که خواندیم، دیدیم که زیباتر شدیم، آن‌قدر که هربار که رفتیم در آینه نگاه کردیم، گفتیم: خوب شد خدا ما را آفرید وگرنه جهان چیزی از زیبایی کم داشت.

می‌دانی آن جراح که هر روز ما را زیباتر می‌کند، اسمش چیست؟ اسمش « کتاب» است.
چاقویش درد ندارد، اما همه‌اش درمان است.
هزینه‌اش هم هرقدر که باشد به این زیبایی می‌ارزد.
من نشانی مطب این پزشک را به همه‌ی زنان می‌دهم:
به اولین کتابفروشی که رسیدید، بی وقت قبلی داخل شوید، آن طبیب مشفق، آنجا نشسته است، منتظر شماست.