تو کتاب کیمیاگر جمله قشنگیو خوندم که میگفت :
هرگاه انسان باتمام وجود چیزی رابخواهد، تمام جهان در جهت تحقق خواسته اش، او را یاری خواهند کرد،
یعنی رفیق، میخوام بگم اگه چیزی به دلت افتاد جا نزن، ناامید نشو، مطمئن باش که ته ته ته قصه تو رسیدنه، پس تلاشتو بکن ...!
سری که تاج دار می شود روی آرامش نمی‌بیند .
اگر خطاهای آشکار کرده باشیم، نباید آنطور که عادت داریم، خود را توجیه کنیم، عذری بتراشیم و آنها را کوچک جلوه دهیم. بلکه باید به اشتباه خود اذعان کنیم و آن را به مقیاس درست مد نظر داشته باشیم، تا مصمَّم شویم که در آینده از آن پرهیز کنیم. البته با این کار خود را گرفتار رنج شدید و ناخشنودی می‌کنیم امّا چنانکه گفته‌اند: کسی که رنج نکشیده باشد، تربیت نشده است.
اگر چیزی خوب پیش نمی‌رود
فقط دو توضیح برای آن وجود دارد:
یا مقاومت شما آزموده می‌شود یا باید جهت خویش را تغییر دهید.
یه نشدنی‌هایی هست،
اولش ناراحت میشی
ولی بعدها میفهمی چقدر
خدا دوستت داشت که نشد.
پیشنهادم برای مرهم‌نهادن بر درد و اندوه راهی سخت امّا در مسیر رستگاری است: نه روی برگرداندن از انده است نه غرق شدن در آن، بلکه ایستادن و نگریستن و پذیرفتن آن است.
📕 عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست
آرام باش آنجا که دیگر راه نیست خدا راه می گشاید.....
من یتق الله یجعل له مخرجا
اگرکسی آمد و به شاخ و برگ باورهایت تبر زد
نترس چون دستش به ریشه ات نمیرسد
از همانجا که قطع شدی جوانه بزن
رشد کن وقد بکش
«نه» در حقیقت موجود خوب و سربزیری است. امّا اگر همین «نه» سربزیر پشت آری‌های ساختگی‌مان پنهان شود بزودی از ما موجودی نقاب‌دار و بیمار می‌سازد که یک گردان عصبانی از «نه»های سرکوب شده روانش را اِشغال کرده است.
یاد بگیر نه بگویی و نه بشنوی.
اوج لذت در این است که با شخصی که از تو متنفر است و بسیار غیبتت می‌کند، هم‌نشین شوی؛ با این حال [در جوار تو] به گونه‌ای دیگر جلوه کند. همین کافیست که درنماید، حضور تو چنان هیبتی دارد که قادر است او را به شخصی منافق و ترسو تبدیل کند.