می‌دانی هرقدر چیزهایی که به دست آورده‌ای مادی باشد کمتر می‌توانی حفظ‌شان کنی. می‌پوسد و از میان انگشتانت، که محکم آن‌ها را گرفته‌ای، می‌پَرَد. تو روی زمین می‌پوسی و می‌گویی به درک، مهم نیست.
ولی برایت مهم است.
نمی‌خواهی فقط یک بار، آن هم به این شکل، زندگی کنی. طوری که در یک جمله‌ی کلی بتوانند بگوید: "اون یه دختر... بود" و نهایتا در 25 کلمه یا کمتر و بیشتر تو را شرح بدهند.
میخواهی هر قدر می‌توانی زندگی کنی.
پس راهکار چیست ؟
- ۰۱/۱۲/۲۵