کسی که در همهٔ حوادث آرامش خود را حفظ می‌کند، نشان میدهد که میداند امکان شرّ در زندگی چقدر بزرگ و پرتنوع است؛ و از این رو به آنچه در زمان حال اتفاق می‌افتد به منزلهٔ بخش کوچکی از آنچه ممکن است هنوز پیش بیاید می‌نگرد.
این منش انسان‌های شکیباست که وضعیت نوع بشر را هرگز فراموش نمی‌کنند، بلکه همواره به خاطر دارند که هستی انسان چه اندوهبار و اسفناک است و بلایایی که در معرض آنهاست، بی‌شمارند.
- ۰۲/۰۳/۲۹