اگر مجبور هستید به شیوهٔ خاصی رفتار کنید تا آنچه که دوست ندارید، نباشید، در دام افتاده‌اید. شما آزادی‌تان را محدود کرده‌اید و تمامیتتان را از خود گرفته‌اید.
اگر نمی‌توانید تنبل باشید نمی‌توانید آزاد باشید. اگر نمی‌توانید در برابر رویداد ناراحت کننده‌ای خشمگین شوید نمی‌توانید رها باشید.
عیار حرف های قشنگ؛ فقط زمان عمل،معلوم میشه .
ای کاش دست از این تلاش‌های بی‌ثمر برداریم، از گذر زمان لذت ببریم، از روزهایی که به سرعت روی هم انباشته می‌شوند؛ بی‌تفاوت و بی‌حرکت، روزگار به نیمه رسیده‌مان را تماشاگر باشیم؛ چه به این زندگی چنگ بیندازیم و چه آن را تکه‌تکه کنیم، نمی‌توانیم بر مدت آن اضافه کنیم! پس آیا این زندگی ارزش آن را دارد که به خاطرش بجنگیم؟
برای به اوج رسیدن
می بایست
با عقاب پرواز کرد
گر با کفتر پرواز کنیم اسیر دست روزگار خواهیم شد .
هیچ حالی را بقایی نیست ؛
بی صبری مکن .
دارنده شرف و اصالت ، در دشمنی هم شریف و مرد است .
شخص عصبی مثل کسی هست که از پشت یک شیشه مه به دنیا نگاه میکند، ذهن خود برای مقابله با خشم ساخته و تمام تلاشش رسیدن به آن شخصیت یا خود ایده آلی است
📕 کتاب : عصبیت ورشد آدمی
مادر می‌گوید با دانستن ابعاد دقیق هرچیز می‌توان آن را فتح کرد. می‌گوید باید خانه را فتح کرد. منظورش از فتح کردن قابلِ سکونت کردن است. اصولاً دربارۀ هرچیزی که باید مالک شود یا به کنترل خودش دربیاورد همین را می‌گوید. مثلاً وقتی بی‌دلیل غمگین می‌شود و چند روزی توی خودش فرو می‌رود عاقبت که با خودش می‌جنگند و از لاکش بیرون می‌آید، می‌گوید خودش را فتح کرده. بعد از چند هفته کار، داروی جدیدی را که غالباً پماد است به عمل می‌آورد می‌گوید آن را فتح کرده. در اصل این را از گوته یاد گرفته که جایی می‌گوید اگر می‌خواهید انسانی آزاده باشید باید هر روز آزادی خود را فتح کنید. باید اول فاتح خود بود، بعد خانه و بعد بقیۀ جهان. این یعنی باید دقیق به کوچک‌ترین علائم بدن خود، تغییرات در وضع باغچه یا حیاط یا دیوار کوچه توجه کرد… باید همیشه به جزئیات دقت کرد. جزئیات اهمیتی ابدی دارند، چرا که تنها در صورت فهم آن‌ها است که می‌توان با کلیات و سرآخر با جهان هماهنگ شد.
درست بودنِ اتفاقات و جریان زندگی به معنای این نیست که قرار است اتفاقاتِ دنیا به کام ما باشد!
اتفاقات تلخ و تجربه‌های دردناکی وجود داشته‌اند و وجود خواهند داشت.
اتفاقات لزوما "خوب" نیستند
امّا قطعا "مفید" هستند.
در هر اتفاق، فرصتی برای شروعی جدید و تصمیم‌هایی جدیدتر وجود دارد. حتی در سخت‌ترین و دردناک‌ترین اتفاقات.
هنر خوب زندگی کردن به این معنی است که آدم بتواند روزهای خاکستریِ معمولی زندگی را با امور کوچک به رنگ شاد رنگ‌آمیزی کند.