دوستت دارم‌هایی هستند که...

دوستت دارم‌هایی هستند که شبیه دعاهای بی‌صدا می‌شوند.

همان‌هایی که هر وقت دستت را به آسمان بلند می‌کنی، اولین چیزی که می‌آید روی لبت، نام اوست... اما باز فرو می‌بری...

نه از ناتوانی، که از عشقی عمیق‌تر از خواستن. عشقی که یاد گرفته احترام بگذارد به آزادی معشوق.

 

دوست داشتن‌هایی هست که سکوت می‌شود، چون می‌دانی عشق، اسارت نیست؛ پرواز است.

عشق یعنی نگاه کردن به کسی و آرزو کردن که حتی اگر در مسیر زندگی‌اش جایی برای تو نباشد، باز هم خوشبخت باشد، آرام باشد، بدرخشد.

 

دوست داشتن واقعی، در سکوت است که بزرگ می‌شود.

در نخواستن چیزی جز خوشبختی‌اش.

در تماشای پروازش حتی اگر از تو دور شود.

در بند نکردن دلی که آمده بود تا آزاد دوستش بداری، نه مالکانه...

 

آری، اینجاست که می‌فهمی بعضی "دوستت دارم"ها، از جان آدمی گرانبهاترند.

بی‌هیاهو، بی‌انتظار، بی‌قید،

در نهایت خلوص...

 

و خداوند خودش شاهد است بر این عشق‌هایی که بی‌صدا، از اعماق جان برمی‌خیزند و به آسمان می‌روند.

 

> "إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ"

(همانا او به درون سینه‌ها آگاه است.)

— سوره ملک، آیه ۱۳

شستن از شرک

* شب ، وقتی دستم رو از همه شرک‌های خفی می‌شورم و تسلیم تو می‌شم، تازه روزم شروع‌میشه 🟢؛ *

 

قلبم پر از عشق و امید به تو می‌زنه. می‌دونم که تو همیشه در کنارم هستی، حتی وقتی دور شدم یا فراموش کردم چقدر به تکیه گاه و پناهم نیاز دارم.

 

خدایا، در این شب‌های تاریک و سرد، وقتی قلبم پر از اضطراب و آشفتگی می‌شه، تو رو صدا می‌زنم. می‌خواهم تو رو احساس کنم، می‌خواهم حس کنم هنوز هم امید در دلم زنده است. هر وقت به خودم نگاه می‌کنم، می‌بینم چقدر ضعیف و شکسته‌ام، اما تو همیشه یادآوری‌ام می‌کنی که عشق تو می‌تونه هر شکستی رو دوباره بسازه.

 

کمکم کن که بتونم قدرت و صبر داشته باشم تا از اوضاع سخت زندگی عبور کنم. زندگی گاهی مثل طوفانی می‌مونه که نمی‌دونم کی تموم میشه، ولی می‌دونم تو همواره در دل طوفان کنارم هستی.

 

خداجون، منو ببخش، اگر گاه فراموش می‌کنم که چقدر بینظیر هستی و چقدر به حضور تو در زندگی‌ام نیاز دارم. ببخش که گاهی در غفلت و فراموشی غرق می‌شوم و خدا را در قلبم کمرنگ می‌کنم. دلم می‌خواد همیشه آغوش تو رو حس کنم و با هر نفسی که می‌کشم، عشق و رحمت تو رو بتونم تجربه کنم.

 

خداوند، در کمبودها و نداشتن‌ها، به من یاد بده که چطور شکرگزار باشم و برکات کوچکی که در زندگی دارم رو ببینم. به من بینایی بده تا همیشه زیبایی‌های زندگی رو در هر لحظه‌ای ببینم.

 

امشب، وقتی به آسمون نگاه می‌کنم، ستاره‌ها رو فراموش نمی‌کنم، چون می‌دونم هر کدومشون نشانی از عشق تو به من و همه‌ی مخلوقات طواف کرده در این دنیا است. خدایا، می‌خوام در حریم وجود تو آباد بشم و دل‌آرامی رو که میاد از محبت تو رو در وجودم احساس کنم.

 

با هر کلمه‌ای که به تو میگم، تمام دلنوشته‌هام و آرزوهای قلبی‌ام رو به تو تقدیم می‌کنم، ای خالق عظیم… .

صحبت ببن بنده و خدا

 

–  بنده:

خدایا، واقعاً همیشه حواست به منه؟

حتی وقتی خودمم حواسم بهت نیست؟

 

– خدایِ جانان :

آره عزیز دلم...

حتی وقتی فراموشم می‌کنی،

من هنوز همون خدای عاشقتم...

بیشتر از اونی که فکر کنی، مشغولتَم...

 

– بنده:

مشغولم؟

من که کاری نمی‌کنم حتی...

نه خیلی دعا می‌کنم، نه اون‌جوری که باید بنده‌ی خوبی‌ام...

 

– خدا:

بنده‌ی خوب بودن، فقط نماز خوندن نیست...

من توی دل تپنده‌ت نگاه می‌کنم،

تو نیتای قشنگت، تو اون اشک یواشکیت،

تو اون لحظه‌هایی که دلت گرفت و فقط گفتی: "خدایا..."

**همونا برام کافیه که عاشقت بمونم...**

 

– بنده:

اما من بعضی وقتا پرت می‌شم...

سرد می‌شم...

یه عالمه چیز تو زندگی می‌ریزه سرم...

فکر می‌کنم تنهام...

 

– خدا:

تو هیچ‌وقت تنها نیستی...

**می‌خوای بدونی اون موقع‌ها دارم چیکار می‌کنم؟**

یا دارم زمینه‌ی رشدت رو می‌چینم،

یا دارم راه برگشت رو برات باز می‌کنم،

یا دارم از یه بلای بد، نجاتت می‌دم...

یا شاید هم خواسته‌ت تو راهه...

 

– بنده:

پس این صبرا که میگی، اینا چیه؟

یعنی فقط باید صبر کنم؟

 

– خدا:

نه فقط صبر...

عزیزکم ، من یا خواستتو بهت میدم، یا یه چیزی بهترش رو،

یا یه چیزی رو ازت دور می‌کنم که اصلاً حواست نیست...

و صبر؟

اون پل رسیدنه به چیزیه که لایقت‌هست، نه فقط چیزی که خواستی...

 

– بنده:

گاهی می‌ترسم...

که نکنه دیگه دوستم نداشته باشی...

با این‌همه خطا... این‌همه فاصله...

 

– خدا:

آخه مگه میشه من عاشق نباشم؟

اصلاً عشق رو من خلق کردم!

تو فکر می‌کنی این دلتنگی، از کجاست؟

همون موقعی که دور شدی،

**من داشتم برات دلتنگ می‌شدم...**

 

– بنده:

دلم می‌خواست بدونم چه‌جوری بخشیدی...

من حتی خودم رو نمی‌بخشم گاهی...

 

– خدا:

چون تو با خودت سختی، فکر می‌کنی منم باهات سَختم...

اما من خدای رحمتم...

**تو فقط یه نگاه کن سمتم،**

من خودمو می‌رسونم بهت...

 

– بنده:

پس یعنی همیشه بودی؟

حتی وقتایی که فکر می‌کردم تنهام؟

که صدام نمی‌رسه؟

 

– خدا:

اون لحظه‌ها،

که فکر کردی نمی‌شنوم،

که فکر کردی حسم نمی‌کنی،

**من داشتم اشکاتو می‌شمردم،**

و قلبتو نوازش می‌کردم...

تو فقط ندیدی... ولی من بودم... همیشه بودم... هستم

 

– بنده:

خدایا؟

یه چیزی بگم؟ یه خواهش...

 

– خدا:

بگو، عزیز دلم، همیشه گوشم با توئه...

 

– بنده:

**هیچ‌وقت دستمو ول نکن...................**

**حتی اگه من ولت کنم...**

 

– خدا:

من اونی‌ام که گفت: "و ما ربک بنسیّ"

من اون خداییم که فراموش نمی‌کنه...

تو دستتو رها کنی،

من باز، دستتو می‌گیرم...

**چون من، عاشقتم... همیشه...**

 

اولین شب رمضان ۴۰۳

❄️در این شب زیبا

🕊دعا میڪنم

❄️مرغ آمین 

🕊بیاید و بر آرزوهایتان

❄️آمین بگوید

🕊دلواپسے در خیالتان نماند

❄️و آرام باشید

🕊چه چیزے از آرامش ناب خوش تر

 

❄️رمضان مبارک ❤️🌹

 

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

خوشبختی از کجا شروع می‌شود ؟

در هیاهوی زندگی اگر آرامیم

دلمان به خدا گرم است 

چرا که خوشبختی می‌تواند،

از درون تلخ‌ترین روزهای زندگی زاده شود...!

بهترینِ تو وابسته به جهان درونِ توست

خوشبختی چیزی نیست

که بخواهی آن را به تملک خود درآوری

خوشبختی کیفیتِ تفکر است

حالت روحی‌ست‌،

خوشبختی

وابسته به جهان درون توست

 

خودت و خوشبختی

برای اینکه خوشبخت شوید 

نباید زیاده از حد به دیگران بپردازید ...

 

دل به خدا بستم و به غیرش پشت کردم

من آن سبزم

که دل در پیچک سبز خدا بستم ...

 

 ♥️🍃

...ثم یُصلِحُ الله کلَّ شی‌

«و تظُنُّ أنها النِّهایة ثم یُصلِحُ الله کلَّ شی‌ء.» و گمان می‌کنی که پایان است، سپس خداوند همه‌چیز را درست می‌کند...

 

انجام بده / بسپار به خدا

تا خدا هست هیچ لحظه ای آنقدر سخت نمیشود که نشود تحملش کرد! 

شدنی ها را انجام بده و نشدنی هایت را به خدا بسپار…