جایگزین ِ دیگری

با ناباوری جمله‌ای از کتاب خوبی را می‌خواندم با این مضمون کلی که:

جایگزینی برای شبکه‌سازی و ارتباط با دیگران که مسبب رشد و جایگاه‌سازی‌ باشد، وجود ندارد.

 

من در پیچ‌وخم حوادث و در تراش‌خوردگی درد و در نهایت استیصال دریافته‌ام که جایگزینی برای خوداندیشی، بازآفرینی جهان فکری و اقدام و عمل با تکیه بر خود وجود ندارد.

اگر قرار است دیگرانی کمک کنند یا شبکه‌سازی مجالی برای رشد فراهم آورد، در قدم‌های بعد است.

 

شما را نمی‌دانم اما من ترجیح می‌دهم به جای تکیه بر مرحمت‌ جهانیان‌ و دیگران، پیش و بیش از هر کسی روی قدرت ذهن و عملگرایی حساب باز کنم چون گمان می‌کنم:

 

✔️که در ملال و رنج و ناکامی، جادویی نهفته است.

✔️که ابعاد کشف نشدهٔ وجود را می‌توان در وقت درد شناخت.

✔️که انسان در مواجهه با عریانیِ زندگی، نهایتا تنهاست. 

✔️که ذهن همواره آبستن ایده‌ها و راه‌های تازه است اگر بخواهیم و در مسیر بمانیم.

✔️که از «بودن» تا «شدن» مسیری است ناهموار که نمی‌توان همواره با تکیه بر دیگران آن را هموار کرد.

𓄂𓆃

شیوه های ابراز خشم

 

۱. برخی افراد در هنگام خشم، سعی می‌کنند خشم خود را نشان ندهند. به عبارت دیگر، این افراد خشم خود را فرو می‌خورند. 

 

۲. برخی دیگر هنگام احساس خشم، رفتارهای پرخاشگرانه از خود نشان می‌دهند.  داد می‌زنند، ناسزا می‌گویند، دیگران را کتک می‌زنند یا وسایلی را پرت می‌کنند. به عبارت دیگر، با رفتار خود به نحوی به دیگران یا وسایل آسیب می‌زنند.

 

۳. گاهی افراد رفتارهای پرخاشگرانه خود را به طور مستقیم نشان نمی‌دهند. یعنی ظاهرا هیچ رفتار پرخاشگرانه‌ای انجام نداده‌اند، ولی به فرد مقابل آسیب می‌زنند، مثلا ماشین فرد را پنجر می‌کنند. به چنین رفتارهایی «رفتارهای پرخاشگرانه منفعلانه» می‌گویند. 

 

۴. برخی افراد علی‌رغم احساس خشم، کاری نمی‌کنند که به فرد مقابل آسیب بزنند، ولی احساس خود را نشان داده و خواسته خود را ابراز می‌کنند به این رفتارها، رفتارهای «جرات‌مندانه» می‌گویند.

تصمیم درست.... درک متقابل!

یه جایی میرسه که تو تنهاییت باید تصمیم درست بگیری 

 

و باید یادت باشه هیچ کس قرار نیست تورو درک کنه

چون تو هیچ کسی رو کامل درک نمیکنی

توجهت رو دریغ نکن

شما نمیدونین‌‌ وقتی به کسی که دوستون داره‌ میگید شب بخیر چقد شبش بخیر میشه و با ارامش میخوابه . شما نمیدونین وقتی صبح با پیام صبح بخیر شما بیدار میشه چقد روزش قشنگ شروع میشه. توجهتون رو از کسی که دوسش دارید دریغ نکنید. 

 

شبت در پناه حق

مسئولیت امور خودمان را بپذیریم

تا زمانی که برای خوب زندگی نکردنتان به دلیلی خارج از خود می‌گردید،هیچ تغییر مثبتی در زندگیتان رخ نخواهد داد.

 

اگر روی صندلی قربانی نشسته اید و علل بدبختی تان را شوهر نادان ،رئیس بداخلاق ، عوامل بد ژنتیکی و وسواسی شدید میدانید و مسئولیتهای خود را به گردن دیگران می اندازید ، شما در وضعیتی هستید که از آن رهایی نخواهید داشت و به بن بست رسیده اید. مگر اینکه صندلی خود را عوض کرده روی صندلی مسئول بنشینید.

 

شما وفقط شما مسئول اوضاع تعیین کننده ی زندگیتان هستید و تنها شما توان تغییر آن را دارید. حتی اگر تحت فشار دیگران و موانع خارج از خود هستید باز هم حق استفاده از انتخاب های مختلف را دارید و می‌توانید فرصت پیدا کردن راههای متفاوت برای مواجهه با آن موانع را به خود بدهید.

 

مسئولیت امورتان را بپذیرید...

چه خوشبخت کسی که این چهارتا رو باهم و چه بدبخت که هیچکدام را نصیب نشود

عاشق بدن زنی شدن ، هوس

عاشق ذهنیتش شدن ، فهم

عاشق قلبش شدن ، فضیلت

و عاشق روح‌ش شدن ، خرد است.

 

کسی ...که نیست

«همه‌ی شهر به دلدادگی‌ام می‌خندند،

که فلانی شده از چشم کسی مست، که نیست!»

 

-فریدون‌مشیری

 

 

 

پ.ن ) ‏دلم تنها شدن وسط مهمونی تو بالکن با کسی که ازم خوشش میاد رو میخواد، زمانی که در رو میبندی و کل موسیقی قطع میشه و باهم حرف میزنید.

ذات داران

محبت را ذات داران قدر دانند 

 

معرفت را اهل وفا 

 

برای نادان هایی که نسیه برایشان جذاب تر از نقد است

تقلای دائمی ما برای دست یافتن به احساس بهتر و شادی بیشتر، حکم شتافتن بر روی تردمیل را دارد. هر قدر بیشتر می‌دویم، کمتر احساس اقناع و رضایت می‌کنیم. به قول یکی از خوانندگان «هر چه تلاش می‌کنیم به آرامش نمی‌رسیم». اما چرا چنین است؟

 

زیرا ما نیاموخته‌ایم که از موهبت‌هایی که داریم و بسیاری از آن‌ها را با رنج فراوان حاصل کرده‌ایم بهره ببریم، حتی بلد نیستیم آن‌ها را ببینیم. این داشته‌ها می‌تواند امکانات مادی و رفاهی باشد، خانواده و دوستان‌مان باشند، دستاوردها و موفقیت‌های‌مان باشد یا حتی قابلیت‌ها و شایستگی‌های فکری و روحی‌مان. واقعیت آن است که بیشتر ما به‌دست آوردن را آموخته‌ایم ولی بهره‌بردن را نیاموخته‌ایم.

 

اغلب ما به‌سان کشاورزی هستیم که در «کاشت» و «داشت» ماهر است ولی از «برداشت» چیزی نمی داند. از همین روست که هر قدر هم به سوی رسیدن به شغل بهتر، درآمد بیشتر و موقعیت بالاتر پیش می‌رویم و به وضعیت بهتری می‌رسیم، باز هم به‌دنبال رسیدن‌ها و داشتن‌های بیشتر هستیم بدون آن‌که به داشته‌های‌ فعلی‌مان وقعی بنهیم. گویی در چشم ما همواره «نسیه» جذاب‌تر و پرزرق و برق‌تر از «نقد» است.

 

🍃

بذار زیر پای دیگران بودن رو تجربه کنن

روی چشمامون گذاشتیمشون 

ولی لیاقت نداشتن. 

بذار زیر پای دیگران بودن را تجربه کنن.

 

‌