هرچی بیشتر خودتو جدی بگیری ، کمتر خوشحال خواهی بود .
هرچی بیشتر خودتو جدی بگیری ، کمتر خوشحال خواهی بود .
درد، نخی جدانشدنی از بافته زندگی است و تلاش برای بیرون کشیدنش نه تنها غیر ممکن، بلکه مخرب است. تلاش برای بیرون کشیدن آن، باعث می‌شود همه بافته از هم بگسلد.
تلاش برای اجتناب از درد، یعنی داشتن دغدغه بیش از اندازه برای درد. در مقابل، اگر بتوانید دغدغه‌ای برای درد نداشته باشید، هیچ چیزی نمی‌تواند جلودارتان شود.
آنچه انسان را آشفته و بیهوش می‌کند چیزها نیستند، بلکه عقاید و خیال‌های خودش درباره‌ی چیزها هستند.
اگر تو ثروتمند باشی، سرما یک نوع تفریح می شود تا پالتوی پوست بخری، خودت را گرم کنی و به اسکی بروی....اگر فقیر باشی بر عکس، سرما بدبختی می شود و آن وقت یاد می گیری حتی از زیبایی یک منظره زیرِ برف متنفر باشی!! کودک من!! تساوی تنها در آن جایی که تو هستی وجود دارد....مثل آزادی....ما تنها توی رحمِ مادر برابر هستیم....
ما در پی روزی
اجل در پی ما ، می‌تازد .
تو کتاب کیمیاگر جمله قشنگیو خوندم که میگفت :
هرگاه انسان باتمام وجود چیزی رابخواهد، تمام جهان در جهت تحقق خواسته اش، او را یاری خواهند کرد،
یعنی رفیق، میخوام بگم اگه چیزی به دلت افتاد جا نزن، ناامید نشو، مطمئن باش که ته ته ته قصه تو رسیدنه، پس تلاشتو بکن ...!
آدم ها عوض نمی‌شوند
بلکه بعد از مدتی خسته می‌شوند از نقش بازی کردن
و خود واقعیشونو
نشون میدن .
تعداد گوسفندها هیچوقت یک گرگ رو نگران نمی‌کنه .
سری که تاج دار می شود روی آرامش نمی‌بیند .
اگر خطاهای آشکار کرده باشیم، نباید آنطور که عادت داریم، خود را توجیه کنیم، عذری بتراشیم و آنها را کوچک جلوه دهیم. بلکه باید به اشتباه خود اذعان کنیم و آن را به مقیاس درست مد نظر داشته باشیم، تا مصمَّم شویم که در آینده از آن پرهیز کنیم. البته با این کار خود را گرفتار رنج شدید و ناخشنودی می‌کنیم امّا چنانکه گفته‌اند: کسی که رنج نکشیده باشد، تربیت نشده است.