من دز واقع چیز خاصی ندارم به تو بدهم

من در واقع چیز زیادی ندارم به تو بدهم؛

چای هست اگر می‌نوشی،

من هستم

اگر عشق می‌ورزی،

راه هست اگر رهگذری.

زنی یا مردی ؟ زنانه ناراحت میشی یا مردانه ؟

🦋زن‌ها وقتی احساسی درون‌شان فوران کند 

باید حرف بزنند

حالا فرقی ندارد فوران غم باشد یا شادی؛ 

خوشی یا ناخوشی...

 

آنها باید آنقدر از تمام جزییات ریز تا کلیات 

را بگویند تا حس کنند آرام گرفته اند! 

مردها اما...

چه در اوج شادی باشند چه اوج غم 

ترجیح‌شان این است که در گوشه‌ای خلوت 

به اتفاقاتی که افتاد فکر کنند و نهایتا لبخندی 

بزنند لبخندی گاه تلخ و گاه شیرین...

 

تفاوت‌های همدیگر را بفهمیم تا رنجش و 

تنش بی‌جا پیش نیاید.

چرا مراقب آنچه می‌گوییم نیستیم / ۹ و ۱۰ خیلی مهمه

چرا مُراقبِ آنچه می گوییم نیستیم؟ سی علّت

 

1-چون کتاب نمی خوانیم؛

2-چون اهمیتِ رشد شخصیت، حتی ده درصدِ نظام آموزشی نیست؛

3-چون نظام آموزشی بر حفظ کردن استوار است تا فکر کردن؛

4-چون تربیتِ خانوادگی بیشتر بر احساسات استواراست تا رشد فردی؛

5-چون نیاموخته ایم حرف زدن، مسئولیت دارد؛

6-چون وقتی به پول می رسیم احساسِ قدرت می کنیم؛

7-چون وقتی به قدرت می رسیم احساسِ برتری می کنیم؛

8-چون عموماً دو هدفِ کلیدی را در زندگی دنبال می کنیم: پول و شهرت؛

9-چون منافع شخصی بر رفتار اخلاقی غلبه دارد؛

10-چون اصلِ نگاه به انسانهای دیگر ابزاری است؛

11-چون افراد، یک دفعه به جایگاهی غیرمنتظره می رسند؛

12-چون بی احترامی به انسانها در جهان سوم خیلی پی آمد ندارد؛

13-چون نیروهای احساسی بر عقلِ محاسبه گر غلبۀ نود درصدی دارند؛

14-چون فکرِ قبل از سخن، فرصتِ تمرین ندارد؛

15چون افراد، جوگیر می شوند؛

16-به مراتب مهم تر از داشتنِ پِرنسیپ ؛  تعدادِ فالوور است

17-چون معلوم نیست مسئول تربیتِ مدنی کیست؛

18-چون تربیت، از خانواده و کلاسِ درس به جهان مجازی منتقل شده است؛

19-چون عنصر "زمان" در سخن گفتن تعطیل است؛

20-چون بی ثباتی اقتصادی، تعادل رفتاری را مختل کرده است؛

21-چون آشنایی با ادبیات فارسی به شدت ضعیف شده است؛

22-چون درناخودآگاهِ افراد، بخشِ رعایتِ حقوقِ دیگران قفل است؛

23-چون گروه های مرجع فرهنگی در جامعه تغییرکرده اند؛

24-چون روان شناسی فهم دیگران در بسیاری ازافراد ضعیف است؛

25-چون زرنگی های دمِ دست مهم تر از میراثِ شخصیتی است؛

26-چون تصورمی کنیم دیگران متوجه نیات ما نمی شوند؛

27-چون احساسِ تعلق به یک جامعۀ سالم، خیلی ضعیف است؛

28-چون زندگی امری جدی نیست؛

29-چون به دوامِ واژه های منفی در ذهن انسان واقف نیستیم؛

30-چون بسیاری، حتی پنج صفحه درمورد خودشان نمی توانند بنویسند .