حوصله‌ی حدس زدنت نیست

حوصلهٔ حدس زدنت نیست

 

اگه اشتباه نکنم کوین هوگان‌ می‌گفت که «مهم‌تر از احساس همدلی، ابراز همدلیه.»

 

جدیدا بیشتر اینو حس می‌کنم که ابراز کردنِ حتی احساساتی که بهش افتخار می‌کنیم، برای خیلی‌ها سخته.

همین‌طور که استفاده از کلمات محبت‌آمیز براشون سخته.

همین‌طور که وقتی باهاشون حرف می‌زنی، عمیقا می‌فهمنت‌ اما زبانِ بیانِ این درک رو ندارن.

 

مثل خیلی از واقعیت‌های دیگهٔ زندگی، این موضوع نه تلخه‌ نه شیرینه که آدم‌ها حال و حوصله ندارن ما رو حدس بزنن‌ و بفهمن‌مون‌ و کشف‌مون کنن‌ و به درونیات‌مون پی ببرن.

 

وظیفهٔ درک دیگری از ما به عهدهٔ خودمونه.

وظیفهٔ انتقال احساسات درست در قالب واژگان درست به عهدهٔ خودمونه.

 

همونطور که اغلب‌مون در شبکه‌های اجتماعی سرسختانه و ناآگاهانه به دنبال کشف آدم‌هاییم، به واسطهٔ اونچه می‌گیم‌ و به اشتراک می‌ذاریم، به بقیه فرصت می‌دیم ما رو کشف کنن.

 

وقتی با صراحت و صداقت اونچه حس می‌کنیم و نیازه گفته بشه رو ابراز می‌کنیم «منِ پنهانِ» کوچیک‌تر ‌ و «منِ آشکارِ» بزرگ‌تری می‌سازیم.

 

شفافیت راحتی میاره.

چه توی کار

چه توی رابطه.

 

 

چند لحظه چشماتو ببند

چند لحظه چشماتو ببند.

به این فکر کن که تلاشات جوونه زدن و بالاخره رسیدی به اونی که میخواستی 

دیدی چقد حالتو خوب کرد؟

حتی فکر کردن بهشم لبخند میاره کنج لبت.

به خاطر "لمس" حس رسیدن، به جون بخر تموم سختیای راهو؛ غر نزن، جا نزن خیلیا تو شرایط بدتر از تو هم تونستن.

تلاش کن، تو این دنیا باید تلاش کنی تا برسی مطمعن باش می ارزه.

می ارزه به "یه لحظه بغل گرفتنش."

یک رویا بساز ، سپس ارتعاش مثبت روی اون حس‌ت =بهش میرسی

همیشه یه فرصت دیگه ، یک دوست دیگه

یک عشق دیگه و یک نیروی جدید 

وجود خواهد داشت برای هر پایانی

همیشه یک شروع تازه وجود داره

از زندگیت یک رویا بساز

و از یک رویا ، یک واقعیت . . .

 

خدا هست امیدت کم نشه

 

زندگی مواجهه ابدی آدم‌هاست/ پای انتخابتان بایستید

پای انتخاب هایتان بایستید !!

 

 

آدم ها باید توی زندگیشان ، 

پای خیلی چیزها بایستند ... !

 

پای حرف هایی که می زنند ... 

قول هایی که می دهند ... 

اشتباهاتی که می کنند ... 

احساساتی که بروز می دهند ... 

نگاه هایی که از عمق جان می کنند ... 

نوازش هایی که با سرانگشتانشان می کنند ! 

دوستت دارم هایی که می گویند ... 

زندگی هایی که می بخشند ... 

عشق هایی که نثار می کنند ...

 

آدم ها باید توی زندگیشان ، 

پای انتخاب هایشان بایستند ...

 

زندگی مواجهه ی ابدی آدم هاست ،

با انتخاب هایشان ... !

 

 

قدرت عمیقِ احساسات

تا دلت را صاف نکنی، به هیچ جایی نمی‌رسی!

تا خیرخواه آدم‌ها نباشی و برای دیگران خوب نخواهی و آرزوی موفقیت و خوشبختی برای آشنا و بیگانه نداشته‌باشی؛ به هیچ خوشبختی و موفقیت عظیمی دست پیدا نخواهی‌کرد!

درست‌ترین جمله‌ای که شنیده‌ام و به آن باور دارم این است که "آدم‌ها نانِ دلشان را می‌خورند" و به والله که غیر از این نیست!!! مگر می‌شود بدخواهِ دیگران باشی و تابِ دیدن خوشبختی و حالِ خوبِ آدم‌ها را نداشته‌باشی و خوشی‌های کائنات، به سمت تو سرازیر شود؟؟! مگر می‌شود با قلبی سیاه، روزگاری سفید بخواهی و مگر می‌شود چشمانت به تاریکی‌ عادت کرده‌باشد و توقع روشنایی و نور داشته‌باشی؟!

باید دلت را با جهان و با آدم‌ها صاف کنی و حتی برای دشمنت هم خوب بخواهی و دست از قضاوت و پیش‌داوری و مداخله برداری تا جهانت بستر وقوع اتفاقات خوب شود و معجزات آفرینش را به چشم ببینی.

باید دلت را صاف کنی و دست از حسادت و بخالت و تنگ‌نظری برداری!

باید بدِ هیچ‌کس را نخواهی تا کائنات هم بدخواهِ تو نباشد... باید خیرخواهِ دیگران باشی و از دستاوردها و خوشی‌های دیگران خوشحال شوی و خودت را به خوب دیدن و خوب خواستن و خوب زیستن عادت بدهی...