چند لحظه چشماتو ببند.
به این فکر کن که تلاشات جوونه زدن و بالاخره رسیدی به اونی که میخواستی
دیدی چقد حالتو خوب کرد؟
حتی فکر کردن بهشم لبخند میاره کنج لبت.
به خاطر "لمس" حس رسیدن، به جون بخر تموم سختیای راهو؛ غر نزن، جا نزن خیلیا تو شرایط بدتر از تو هم تونستن.
تلاش کن، تو این دنیا باید تلاش کنی تا برسی مطمعن باش می ارزه.
می ارزه به "یه لحظه بغل گرفتنش."
همیشه یه فرصت دیگه ، یک دوست دیگه
یک عشق دیگه و یک نیروی جدید
وجود خواهد داشت برای هر پایانی
همیشه یک شروع تازه وجود داره
از زندگیت یک رویا بساز
و از یک رویا ، یک واقعیت . . .
خدا هست امیدت کم نشه
پای انتخاب هایتان بایستید !!
آدم ها باید توی زندگیشان ،
پای خیلی چیزها بایستند ... !
پای حرف هایی که می زنند ...
قول هایی که می دهند ...
اشتباهاتی که می کنند ...
احساساتی که بروز می دهند ...
نگاه هایی که از عمق جان می کنند ...
نوازش هایی که با سرانگشتانشان می کنند !
دوستت دارم هایی که می گویند ...
زندگی هایی که می بخشند ...
عشق هایی که نثار می کنند ...
آدم ها باید توی زندگیشان ،
پای انتخاب هایشان بایستند ...
زندگی مواجهه ی ابدی آدم هاست ،
با انتخاب هایشان ... !
تا دلت را صاف نکنی، به هیچ جایی نمی‌رسی!
تا خیرخواه آدم‌ها نباشی و برای دیگران خوب نخواهی و آرزوی موفقیت و خوشبختی برای آشنا و بیگانه نداشته‌باشی؛ به هیچ خوشبختی و موفقیت عظیمی دست پیدا نخواهی‌کرد!
درست‌ترین جمله‌ای که شنیده‌ام و به آن باور دارم این است که "آدم‌ها نانِ دلشان را می‌خورند" و به والله که غیر از این نیست!!! مگر می‌شود بدخواهِ دیگران باشی و تابِ دیدن خوشبختی و حالِ خوبِ آدم‌ها را نداشته‌باشی و خوشی‌های کائنات، به سمت تو سرازیر شود؟؟! مگر می‌شود با قلبی سیاه، روزگاری سفید بخواهی و مگر می‌شود چشمانت به تاریکی عادت کرده‌باشد و توقع روشنایی و نور داشته‌باشی؟!
باید دلت را با جهان و با آدم‌ها صاف کنی و حتی برای دشمنت هم خوب بخواهی و دست از قضاوت و پیش‌داوری و مداخله برداری تا جهانت بستر وقوع اتفاقات خوب شود و معجزات آفرینش را به چشم ببینی.
باید دلت را صاف کنی و دست از حسادت و بخالت و تنگ‌نظری برداری!
باید بدِ هیچ‌کس را نخواهی تا کائنات هم بدخواهِ تو نباشد... باید خیرخواهِ دیگران باشی و از دستاوردها و خوشی‌های دیگران خوشحال شوی و خودت را به خوب دیدن و خوب خواستن و خوب زیستن عادت بدهی...