ما نمى‌توانیم جلوى افکار منفی‌مان را بگیریم که از ذهنمان رد نشوند ولى می‌توانیم مثل پرنده‌هاى در گذر نگاهشان کنیم و غرقشان نشویم و برایشان در ذهنمان لانه نسازیم که جا خوش کنند !
مثلا وقتى افکارمنفى شرایط روزمره، از ذهنمان عبور مى‌کنند از آنها فاجعه‌سازى نکرده و با آن از آینده تصویرسازى نکنیم، بطوریکه این افکار تمام فکرمان را اشغال کنند و بیرون نروند !
وقتى مسئله اى از اختیار ما خارج است با غرق شدن در آن، فقط خودمان و ذهنمان را براى پیدا کردن راه حل هاى احتمالى ضعیف مى‌کنیم و خلاقیتمان را از بین مى‌بریم !
بهتر است در این مواقع فرض کنیم که این مسئله نباشد و به این فکر کنیم که در آن شرایط چه کارهایى مى‌توانیم انجام دهیم و سپس در جهت اقدام به انجام کارهاى مورد نظر تلاش کنیم و صبور باشیم !