♥️🍃
هر چیزی در بهترین زمان رخ خواهد داد، نگرانی و عجله ارتعاشات منفی ایجاد می کنند، که باعث دوری از هدف خواهند شد... زمان را به خداوند بسپاریم و با ایمان قلبی به خودمان و قدرت خداوند،تلاش کنیم و به سمت جلو حرکت کنیم... زمانی که از درون ساخته شدیم و آماده شدیم، نتیجه ی مدنظرمان به ما داده خواهد شد...
تو یه انسانی، نه یه برند و شرکت که بخوای همه رو از خودت راضی نگه داری و هر روز خودت رو توسعه و ارتقا بدی....
زندگی کن!!! 🌱
🔻 دانه‌هایی در خاک
تجربه نشان داده که اگر کسی بخواهد چیزی را به‌طور مداوم و پیوسته در اختیار داشته باشد، بیشتر از آن مراقبت خواهد کرد. مثلا من در سن ۴۰ سالگی، اگر در نظر داشته باشم که تا ۴۰ سال دیگر، از همین دندان‌ها استفاده کنم، مسلماً هم از جنبه عقلی و منطقی و هم از جنبه روانشناختی، آماده‌ام که جور دیگری از آنها مراقبت کنم. اگر بدانم که با همسایه‌ام حداقل ۲۰ سال همسایه خواهم ماند و هر صبح، چشم در چشم خواهیم بود، رفتارم را براساس این زمان نسبتاً طولانی تنظیم خواهم کرد.
اگر مردم یک سرزمین، آبادی و آزادی و صلح و پیشرفت را برای جامعه خود در طول سال‌ها و قرن‌های متمادی بخواهند و طلب کنند، آن‌وقت کنش‌ها و واکنش‌های‌شان را بر اساس منافع درازمدت انتخاب خواهند کرد. آلوده نکردن محیط زیست نیاز به دید بلندمدت دارد، کار و کاسبی و جلب مشتری با دید بلندمدت رونق می‌گیرد و همچنین روابط بین‌الملل با همسایگان و دیگر کشورهای دور و نزدیک، بدون دیدبلندمدت و با نگاه مقطعی ممکن نیست.
نگاه بلندمدت امیدآفرین هم هست. «امروز نه آغاز و نه انجام جهان است» پیش از این بسیاری بوده‌اند و پس از این هم بسیاری دیگر خواهند بود. در نتیجه شاید درست‌تر این باشد که زندگی را در گستره‌ی وسیع‌تری از تاریخ ارزیابی کرد. دوربین را باید آن‌قدر بالا برد که بازه‌ای بزرگ از تاریخ و حتی جغرافیا را در قاب بگیرد، آن‌وقت خواهیم دید که ما روی دوش گذشتگان سواریم و آیندگان روی دوش ما. این برای آنها که آرمان و هدفی دارند، منشأ امید برای پیگیری مبارزه و تلاش است. با چنین نگاهی، دانه‌هایی که در خاک پنهان می‌کنیم هیچ‌کدام بیهوده نیست و هزینه‌ها و زحماتی که متحمل می‌شویم، هیچ‌یک از یاد و بر باد نخواهد رفت.
چرا مُراقبِ آنچه می گوییم نیستیم؟ سی علّت
1-چون کتاب نمی خوانیم؛
2-چون اهمیتِ رشد شخصیت، حتی ده درصدِ نظام آموزشی نیست؛
3-چون نظام آموزشی بر حفظ کردن استوار است تا فکر کردن؛
4-چون تربیتِ خانوادگی بیشتر بر احساسات استواراست تا رشد فردی؛
5-چون نیاموخته ایم حرف زدن، مسئولیت دارد؛
6-چون وقتی به پول می رسیم احساسِ قدرت می کنیم؛
7-چون وقتی به قدرت می رسیم احساسِ برتری می کنیم؛
8-چون عموماً دو هدفِ کلیدی را در زندگی دنبال می کنیم: پول و شهرت؛
9-چون منافع شخصی بر رفتار اخلاقی غلبه دارد؛
10-چون اصلِ نگاه به انسانهای دیگر ابزاری است؛
11-چون افراد، یک دفعه به جایگاهی غیرمنتظره می رسند؛
12-چون بی احترامی به انسانها در جهان سوم خیلی پی آمد ندارد؛
13-چون نیروهای احساسی بر عقلِ محاسبه گر غلبۀ نود درصدی دارند؛
14-چون فکرِ قبل از سخن، فرصتِ تمرین ندارد؛
15چون افراد، جوگیر می شوند؛
16-به مراتب مهم تر از داشتنِ پِرنسیپ ؛ تعدادِ فالوور است
17-چون معلوم نیست مسئول تربیتِ مدنی کیست؛
18-چون تربیت، از خانواده و کلاسِ درس به جهان مجازی منتقل شده است؛
19-چون عنصر "زمان" در سخن گفتن تعطیل است؛
20-چون بی ثباتی اقتصادی، تعادل رفتاری را مختل کرده است؛
21-چون آشنایی با ادبیات فارسی به شدت ضعیف شده است؛
22-چون درناخودآگاهِ افراد، بخشِ رعایتِ حقوقِ دیگران قفل است؛
23-چون گروه های مرجع فرهنگی در جامعه تغییرکرده اند؛
24-چون روان شناسی فهم دیگران در بسیاری ازافراد ضعیف است؛
25-چون زرنگی های دمِ دست مهم تر از میراثِ شخصیتی است؛
26-چون تصورمی کنیم دیگران متوجه نیات ما نمی شوند؛
27-چون احساسِ تعلق به یک جامعۀ سالم، خیلی ضعیف است؛
28-چون زندگی امری جدی نیست؛
29-چون به دوامِ واژه های منفی در ذهن انسان واقف نیستیم؛
30-چون بسیاری، حتی پنج صفحه درمورد خودشان نمی توانند بنویسند .
در جر و بحث‌های عقلانی که راه به‌جایی نمی‌برد، شرکت نکنید: سعی نکنید به دیگران بقبولانید که موضع شما درست است.
اگر کسی به حرف شما گوش نمیدهد، به‌راحتی به او بگویید: "خب ممکن است این حرف‌ها به نظرت مزخرف بیایند ولی احساس من این است." یا "میدانم موافق حرف‌هایم نیستی، به نظرم تو موضوع رو طور دیگری می‌بینی."
تا زمانی که یاد نگیرید چگونه با افرادی که با شما موافق نیستند صبور باشید،
نه شاد خواهید بود و نه موفق!
چه خوبه آدم بدونه که بهش احتیاج دارن.
چه خوبه آدم بدونه که اگه یکی نبود، دیگری خیلی تنها می‌موند.
چه خوبه آدم به یکی احتیاج داشته باشه.