+گاهی بعد از تموم شدن یه پروژه یا به ثمر رسیدن یه کار، حس خلا عجیبی رو در خودمون تجربه می‌کنیم.
هر چقدر کار بزرگ‌تری انجام داده باشیم این حس می‌تونه بزرگ‌تر باشه.
_از کجا میاد؟
+به نظرم از میل عجیب و ذاتی ما به خلق دوباره. از میل به حرکت کردن.
_چطور می‌شه ازش استفاده کرد؟
+می‌دونی. به نظرم باید کاری کنی این حس خلا تمام وجودت رو بگیره. بهتره تمام افتخارات قبلی رو کنار بذاری. تمام شکست‌ها رو هم. خالی از موفقیت و شکست باشی. باید بلد باشی بازیِ زندگی رو از نو بازی کنی.
_شاید برای همینه تحمل کمی در شنیدن آدم‌هایی داری که وقتی باهاشون حرف می‌زنی مدام از دستاوردهای گذشته‌شون می‌گن و اینکه نمی‌دونن با ناکامی امروزشون چه کنن.
+اوهوم. چون یا ذهن درگیر دستاوردهای گذشته مونده یا ازش خالی شده تا بتونه چیزهای نو خلق کنه.
اشارۀ مدام به دستاوردهای تکرارنشدنی گذشته می‌تونه فریب ذهن باشه.
ذهنی که درگیر ساختنه، نمی‌تونه مدت زیادی در افتخارات و شکست‌های گذشته منجمد بشه.