یکی رو میشه با یه آتیش خوشگل تو شب کویر خوشحال کرد به اندازه ای که سر از پا نشناسه و تا صبح به آتیش زل بزنه و ذوق کنه.
یکی رو هم نمیشه حتی با ماه به وجد آورد پس با صبر و حوصله بگردید و آدم مناسب زندگیتونو بدست بیارید. (برای کار برای زندگی برای رفتنِ به هر مسیری...)
پیدا هم نشد، خودتونو دو دستی بغل کنید.
هر آدمی تا یه جایی بهتون فرصت میده ، ولی بالاخره خسته میشه از حس اضافی بودن ، از جنگیدن واسه موندن ،از قهر و آشتی مکرر ، از توضیح دادن خودش ، از برطرف کردن سوتفاهما ؛
کاسه صبر آدمای زندگیتونو لبریز نکنید ، ممکنه دیگه هیچ آدمی ، به این اندازه وصله ی وجودتون نباشه.
صبر داشته باش و ببین ؛
همان کسی که می خواست تو را زمین بزند ، زمین خورده !
همان کسی که می خواست حرمتِ تو را بشکند ، تمامِ غرور و حرمتش شکسته !
همان کسی که قصدِ آزارِ تو را داشت ، بی دفاع شده و آزار دیده !
کائنات ، دست بردار نیست ؛
انتقامِ ما را ، از هم می گیرد !
روزی همه مان به هم ، بی حساب خواهیم شد