خلاء خلاق

 

+گاهی بعد از تموم شدن یه پروژه یا به ثمر رسیدن یه کار، حس خلا عجیبی رو در خودمون تجربه می‌کنیم. 

هر چقدر کار بزرگ‌تری انجام داده باشیم این حس می‌تونه بزرگ‌تر باشه. 

 

_از کجا میاد؟ 

 

+به نظرم از میل عجیب و ذاتی ما به خلق دوباره. از میل به حرکت کردن. 

 

_چطور می‌شه ازش استفاده کرد؟ 

 

+می‌دونی. به نظرم باید کاری کنی این حس خلا تمام وجودت رو بگیره. بهتره تمام افتخارات قبلی رو کنار بذاری. تمام شکست‌ها رو هم. خالی از موفقیت و شکست باشی. باید بلد باشی بازیِ زندگی رو از نو بازی کنی. 

 

_شاید برای همینه تحمل کمی در شنیدن آدم‌هایی داری که وقتی باهاشون حرف می‌زنی مدام از دستاوردهای گذشته‌شون می‌گن و اینکه نمی‌دونن با ناکامی امروزشون چه کنن. 

 

+اوهوم. چون یا ذهن درگیر دستاوردهای گذشته مونده یا ازش خالی شده تا بتونه چیزهای نو خلق کنه.

اشارۀ مدام به دستاوردهای تکرارنشدنی گذشته می‌تونه فریب ذهن باشه.  

ذهنی که درگیر ساختنه، نمی‌تونه مدت زیادی در افتخارات و شکست‌های گذشته منجمد بشه.

نوشتن یعنی همه چیز☝️

من می‌نویسم برای حال خوب

 می‌نویسم برای رشد 

می‌نویسم برای آرامش 

می‌نویسم که از فشارها رها شوم

 می‌نویسم که حساسیت‌هایم را تجزیه کنم و از آن باورهای غلط را جدا سازم.

 پرواز بال نمی‌خواهد ؛ سنگی سترگ می‌خواهد روی سینه که برای برداشتنش قلم فرسایی کنی و بنویسی تا بال بگیری .‌ چیزی بسیار فراتر از "نوشتن درمانی" ‼️

 

 نوشتن چیزی فراتر از هنر است نوشتن یک پزشکی و درمانگری است‼️

 نوشتن یک شجاعت است ممکن است، پررنگ‌ترین خون دلیران روزی از بین برود اما کمرنگ‌ترین خط‌ها و نوشته‌ها باقی خواهند ماند.

من نوشتن را دوست دارم چون به این باور رسیدم که نوشتن نیز مرا دوست دارد... و وقتی عاشق و معشوقی با هم مسیری را که هر دو به آن علاقمندند بپیمایند؟، آخر این مسیر خوشبختی‌ست

 و میوه خوشبختی ثروت مادی و معنویست.

مهم‌ترین علت این‌ها آرامش است‌. آرامشی که خواب شب را از تو می‌گیرد... که بلند شوی و شباهنگام دست معشوقت را بگیری و با هم صحبت کنید و به خاطر همین است که خدا در قرآن می‌گوید: ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ 💠

پیشرفت تو و شاخص سنجش دیگران

پیشرفت خودت را، با متر فرد دیگری اندازه گیری نکن. 

آدم ها متفاوتند ... 

و تنها رقیب هرکسی، خودش است...

 

میخوام بیشتر به خودم برسم

دوست ندارم دوستای زیادی داشته باشم، دوست ندارم موبایلم زیاد زنگ بخوره، نمی خوام راجب قدمای بعدیم به کسی توضیحی بدم، دوست ندارم دلیل رفتارام یا درمورد هرچیزی به کسی توضیحی بدم.

حتی حوصله ی واکنش نشون دادن به کارای بد دیگران و حواشی که همیشه پیش میاد و ندارم، تو اون نقطه از زندگیمم که می خوام دورم خلوت و سکوت باشه تا ذهنم بتونه تموم تمرکزشو بذاره روی خودم، حال خودم، پیشرفت کردنم، زندگیم و آیندم.