هر آدمی که به دنیا می آید
گریستن را بلد است،
زیرا گریه جواز ورود به این جهان است
اما خندیدن را باید آموخت
و آنکه می خندد حتماً برای آموختنش
رنج بسیار برده است.
آنکه لبخند می زند، نوح است
زیرا توانسته در توفان زندگی قایقی بسازد.
هر لبخند قایقی ست و آنکه لبخند می زند
یعنی توانسته روی رودِ روانِ اشک هایش
قایقی بیندازد و دور شود از جزیره های
سرگردانی و اندوه.
اگر روزی کسی را دیدید که می خندد،
پیش از آنکه به خنده هایش شلیک کنید
از او بپرسید او خندیدن را از کجا آموخته است.
- ۰۱/۰۱/۲۱