از یک چیز مطمئنم و آن این که نباید اجازه دهی که زندگی‌ات، تو را زندگی کند. در غیر این‌صورت در چهل سالگی به این نتیجه می‌رسی که حقیقتاً نزیسته‌ای. چه آموخته‌ام؟ شاید این که حالا دیگر زندگی کنم تا در پنجاه سالگی با پشیمانی به پشت‌سر و به چهل‌سالگی‌ام ننگرم. و نیز آموختم که باید طوری زندگی کنیم که انگار آزادیم. گرچه نمی‌توانیم از سرنوشت بگریزیم، ولی باید با آن درگیر شویم، باید پیشامد سرنوشت‌مان را اراده کنیم. باید به تقدیرمان عشق بورزیم.
- ۰۱/۰۹/۲۱