ناراحت نباش ، من و تو همیشه محکوم به باختیم

امّا مگر چند نفر از ما معاف بوده‌ایم از دیدن این‌که مهم‌ترین داشته‌های زندگی‌مان در عرض یک ساعت از دست برود؟ منظورم فقط عزیزان‌مان نیست، افکار و رؤیاهایمان هم هست.
می‌توانیم یک روز، یک هفته، چند سال مقاومت کنیم، امّا همیشه محکوم به باختیم.
جسم‌مان به زندگی ادامه میدهد امّا روحمان دیر یا زود ضربهٔ کشنده را دریافت می‌کند. جنایتی دقیق و کامل که در آن نمی‌فهمیم قاتلان شادی‌مان چه کسانی بوده‌اند، نیت‌شان چه بوده و گناهکاران را کجا پیدا کنیم.