تو نمیتوانی فراتر از آن چه که ذهنت هست ، ببینی !

هیچ کس نمی‌تواند فراتر از آنچه را که خود هست، ببیند. منظورم این است که هر کس در دیگری بیش از آنچه خود دارد نمی‌تواند ببیند، زیرا او را فقط به‌ قدرِ هوشمندیِ خود می‌تواند ادراک کند و بفهمد. 

 

پس اگر اندیشه‌اش نارسا باشد، هیچ استعدادِ ذهنی فردی دیگر، حتی بزرگترین استعداد هم بر او تاثیری نخواهد گذاشت و از صاحب آن جز پَست‌ترین خصوصیاتِ فردی، یعنی همه‌ی کمبودهای مزاجی و شخصیتی، چیزی درک نخواهد کرد. 

 

توانایی‌های برترِ ذهنِ مخاطب به همان اندازه برایش واقعیتِ وجودی دارند که رنگ برای نابینایان.