اشارات نظر / هوشنگ ابتهاج / بسیار زیبا

‌نشود فاش کسی آنچه میان من و توست

تا اشارات نظر ، نامه رسان من توست

 

گوش کن با لب خاموش سخن می‌گویم

پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

 

روزگاری شد و کس مَرد ره عشق ندید

حالیا چشم جهانی نگران من و توست

 

گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید

همه جا زمزمهٔ عشق نهان من و توست

 

گو بهار دل و جان باش و خزان باش، ارنه

ای بسا باغ و بهاران که خزان من و توست

 

این همه قصه ی فردوس و تمنای بهشت

گفت و گویی و خیالی ز جهان من و توست

 

نقش ما گو ننگارند به دیباچه ی عقل

هرکجا نامه‌ی عشق است نشان من و توست

 

(سایه) زآتشکده‌ی ماست فروغ مه و مهر

وه ازین آتش روشن که به جان من و توست

 

هوشنگ ابتهاج (سایه)