اگه همه امیدمون رو از خلق جدا کنیم و فقط دل ببندیم به منبع کائنات
اگه باورهامون رو چکش کاری کنیم و باورهای فراوانی مثل : فراوان آرامش فراوانی ثروت و فراوانی برکت و فراوانی سلامتی و فراوانی عزت و..... در خودمون نهادینه کنیم ،
و در مرحله آخر ، براساس همین باورها یک مسیر مورد علاقه خودمون رو انتخاب کنیم و در راستای اون در حد خودمون قدم برداریم و افزایش مهارت پیدا کنیم ( با برداشتن اولین قدم دومین قدم بوسیله کائنات به ما نشان داده میشه؛ کلا هیچوقت نیازی نیست نگران قدم بعدی باشیم‌چون این قانون جهان است که هرچقدر در حد توانت پیش بری درب مرحله بعدی برات باز میشه، و اگر اونجا هم همه خودت رو نشون بدی باز مرحله بعدی... ) دیگه نگران چی باید باشیم ؟ دقیقا هیچی . ثروت و ارامش و..... همه چی در اختیار ما قرار میگیره .
آیا این کار مشکلیه ؟ آیا در حد خودت در مسیر مورد علاقه خودت قدم برداری کار سختیه ؟ معلومه که نیست .
مثلا یک آدمی مثل رونالدو از جارو کشی یک‌مغازه تا سخت ترین تمرینات فوتبالی رو طی کرده و الان به این مقام ثروت و آرامش رسیده... چرا ناله و شیون نمی‌کنه ؟ چون "تحمل سختی در مسیری که بهش علاقه داری فقط اسم‌ش سختیه و از نگاه فرد ثالت سختی حساب میشه ، اما منی که دارم این مسیر دلخواهم رو طی میکنم از ساعت به ساعت‌ش لذت میبرم"
پس قوانین تا ابد ثابتِ کائنات رو یاد بگیر و ازش پیروی کن تا جهان مطیع تو بشه .
📌💭