یکی بهم میگفت اگه تو تمام لحظات تصورش میکنی؛ اگر نمیتونی فراموشش کنی، یعنی روحت تو اون آدم گیر کرده.
قشنگترین نوع دلبستگی همینه که روحت گیر اون آدم باشه؛ جوری که دلت بخواد تو لحظه لحظه ی زندگیت، تو خوشحالیت، تو شادیات، تو ناراحتیت، تو غم هات باشه…
ولی وقتی اون آدمی که روحت درونش گیر کرده ازت فراریه؟
از دردی که میکشیم باید چه کنیم؟
ولی وقتی اون آدمی که روحت درونش گیر کرده ازت فراریه؟
از دردی که میکشیم باید چه کنیم؟