کاظم بهمنی یه بیت شعر داره
که معشوقش رو به روح خودش تشبیه می کنه
و می خواد بهش بگه نرو ، میگه:
"روح برخاسته از من ته این کوچه بایست،
بیش از این دور شوی از بدنم می میرم. "
کاظم بهمنی یه بیت شعر داره
که معشوقش رو به روح خودش تشبیه می کنه
و می خواد بهش بگه نرو ، میگه:
"روح برخاسته از من ته این کوچه بایست،
بیش از این دور شوی از بدنم می میرم. "