گاهی خداوند مارا از مسیر هایی عبور میدهد که هیچ از آن سر در نمی‌آوریم تا مارا به جایگاهی برساند که لایقش هستیم.
(به اتفاقات تلخ و شیرین مسیر زندگیتان ایمان داشته باشید)
گاهی خداوند مارا از مسیر هایی عبور میدهد که هیچ از آن سر در نمی‌آوریم تا مارا به جایگاهی برساند که لایقش هستیم.
(به اتفاقات تلخ و شیرین مسیر زندگیتان ایمان داشته باشید)
حوصلهٔ حدس زدنت نیست
اگه اشتباه نکنم کوین هوگان می‌گفت که «مهم‌تر از احساس همدلی، ابراز همدلیه.»
جدیدا بیشتر اینو حس می‌کنم که ابراز کردنِ حتی احساساتی که بهش افتخار می‌کنیم، برای خیلی‌ها سخته.
همین‌طور که استفاده از کلمات محبت‌آمیز براشون سخته.
همین‌طور که وقتی باهاشون حرف می‌زنی، عمیقا می‌فهمنت اما زبانِ بیانِ این درک رو ندارن.
مثل خیلی از واقعیت‌های دیگهٔ زندگی، این موضوع نه تلخه نه شیرینه که آدم‌ها حال و حوصله ندارن ما رو حدس بزنن و بفهمن‌مون و کشف‌مون کنن و به درونیات‌مون پی ببرن.
وظیفهٔ درک دیگری از ما به عهدهٔ خودمونه.
وظیفهٔ انتقال احساسات درست در قالب واژگان درست به عهدهٔ خودمونه.
همونطور که اغلب‌مون در شبکه‌های اجتماعی سرسختانه و ناآگاهانه به دنبال کشف آدم‌هاییم، به واسطهٔ اونچه می‌گیم و به اشتراک می‌ذاریم، به بقیه فرصت می‌دیم ما رو کشف کنن.
وقتی با صراحت و صداقت اونچه حس می‌کنیم و نیازه گفته بشه رو ابراز می‌کنیم «منِ پنهانِ» کوچیک‌تر و «منِ آشکارِ» بزرگ‌تری می‌سازیم.
شفافیت راحتی میاره.
چه توی کار
چه توی رابطه.
یک تمثیل روسی، از بوته‌‌ای می‌گوید که بر فراز تپه‌‌ای می‌روید و چون بر بلندی‌ست، باد می‌زند و کمرش را می‌‌شکند...
بوته می‌گوید:
«ارزش داشت این شکسته شدن، زیرا آن‌سوی تپّه را هم دیدم!»
هر به دست آوردنی، بهایی دارد...
ره آسمان درونست پر عشق را بجنبان
پر عشق چون قوی شد غم نردبان نماند
تو مبین جهان ز بیرون که جهان درون دیده‌ست
چو دو دیده را ببستی ز جهان جهان نماند
ازدواج ، یک مسیر است . مقصد نیست .
هرکس به'ازدواج به عنوان یک‌مقصد نگاه کرده... برین الان زندگی‌ش رو ببینین به چه فلاکتی افتاده .
کلا هر اتفاق خوبی توی زندگی مون... یک مسیره ، مقصد نیست .
هرکس به مقصد فکر‌کنه... ناخودآگاه به میانبر فکر میکنه. میانبر جاده خاکی ِ . جاده خاکی هم اسم‌ش روشه ، ریسکش خیلی بالاست. تکلیف مشخصه!
چند درصد مردم از پس ریسک بالا بر میان ‼️؟
یک بیت شعر نو :
در سفر هرکس به مقصد می‌رسد ، می ایستد
مقصد من رفتن است .
در عمق دریا دلم میخواست چشمهایم را ببندمو برای چند لحظه هم که شده، وانمود کنم که آب را فراموش کرده‌ام اما هرچقدر بیشتر سعی میکردم، کمتر میتوانستم به آب فکر نکنم؛ بیشتر غرق میشدم .
باید همیشه به یاد داشته باشی که ماندگارترین چیزها در ذهن، آنهاییست که وانمود به فراموش کردنشان میکنی.
هر چقدر بیشتر بخواهی چیزی را فراموش کنی، بیشتر در ذهنت با آن بازی میکنی.
سعی برای فراموش کردن چیزی، درست مانند فرار کردن از سایه‌ات است، تو نباید از سایه‌ات فرار کنی، نمیتوانی که فرار کنی؛ خورشید که رفت سایه‌ات نیز می‌رود.
وقتی از ته دل بخندی وقتی هر چیزی را به خودت نگیری وقتی سپاسگزار آنچه که هست باشی وقتی برای شاد بودن نیاز به بهانه نداشته باشی آن زمان است که واقعا زندگی میکنی..
اگر گذشتت رو در گذشته رها نکنی
آیندت رو نابود میکنه...
داروین تو نظریه فرگشت میگه:
باهوش‌ها دوام نیاوردند
سخت کوش‌ها هم دوام نیاوردند
پس چه کسانی دوام آوردند و ماندند؟ «انعطاف‌پذیرها»
و تو این عبارت دو کلمه‌‌ای، تکه‌ی دوم مهم‌تره؛ «پذیرش»
یعنی بپذیریم دنیای ما پر از چالش‌های سخت و متفاوته و ما باید باهاش کنار بیایم و دوام بیاریم ...
و فصل ها برای درختان هر سال تکرار میشوند
اما فصل های زندگی انسان
تکرار شدنی نیست !
تولد کودکی جوانی پیری
امروزت را دریاب..
شاید فردایی نباشد