پذیرفته‌ام زندگی را.
پذیرفته‌ام قرار نیست اتفاق عجیب
و خاصی بیفتد قرار نیست یک شبه همه چیز بهتر شود و قرار نیست
یک روز چشم باز کنم
و ببینم که معجزه رخ داده
و همه چیزِ جهانم ایده‌آل
و شگفت‌انگیز شده…
پذیرفته‌ام دنیا همین است.
غم هست، شادی هم هست.
پستی هست، بلندی هم هست
بستگی دارد به اینکه من چقدر
با هر دلیل کوچکی شاد شدن
را بلد باشم.
زنده بودن رایگانه اما وقتی بلد نباشی هدایتش کنی برات ضرر خلق میکنه😑
- عمرت میسوزه
-زمانت میسوزه
- تو باخت دادنها اعتماد به نفست رو از دست میدی
- عزت نفست رو از دست میدی
- انگیزه و احساس لیاقتت رو از دست میدی
فرصت های اینده رو از دست میدی 🖐🏽
- دیدت به پیرامون و رشد کردن تیره میشه فکر میکنی هرگز نمیشه رشد کرد
فقط به دلیل اینکه بلد نبودی زندگیت رو درست هدایت کنی تا تورو به خودت برسونه
نگاه همه به پرده سینما بود.
(جشنواره فیلم های 10دقیقه ای ...)،
اکران فیلم شروع شد.
شروع فیلم:
تصویر سقف یک اتاق بود...
دو دقیقه از فیلم گذشت....
چهار دقیقه دیگر هم گذشت...
هشت دقیقه‌ی اول فیلم تنها تصویر سقف اتاق بود!!! صدای همه درآمد.
اغلب حاضران سالن سینما را ترک کردند.
ناگهان دوربین حرکت کرد و آمد پایین و به یک کودک معلول قطع نخاع خوابیده روی تخت رسید.....
جمله زیرنویس فیلم:
این تنها 8 دقیقه از زندگی این انسان بود و شما طاقتش را نداشتید.
مادر بزرگم معتقد بود آدم نباید زیادی فکر کنه یا کتاب بخونه. تا یک حدی که سواد داشته باشی کافیه چون "آدم تو جایی که بقیه نمیدونن زیادی بدونه تنها میمونه."
اگر کاملاً مطابق با طبیعت زندگی کنیم، یعنی اگر یک رواقی تمام عیار باشیم، به مقامی می‌رسیم که رواقیون از آن به انسان فرزانه یا حکیم یاد می‌کنند. به گفتهٔ دیوگنس لاترتیوس: «حکیم رواقی عاری از غرور و تکبر است. چون حرف خوب و بد دیگران برایش یکی است.» او هیچگاه غم‌زده نمی‌شود چون میداند اندوه «تحلیل رفتن غیرعقلانی روح» است.
مدیتیشن 🧘♂️ کتاب 📚 ورزش 🏊
غذای‌سالم 🍢 تلاش 👸 روتین پوستی💆♀️
تفریح سالم🎡 قهوه ☕️ تعهد 🫀
برنامه‌ریزی 😀
نتیجه رعایت دیسیپلین 😊
اﮔﺮ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﯾﺎﺩ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﮐﻪ، ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ، ﻟﺰﻭﻣﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ هم ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺷﺪ،
ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺷﺎﺩ ﻭ ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪﺗﺮﯼ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ.
ﺗﺌﻮﺭﯼ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺯﺩ ﮐﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﻣﻦ، ﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﺷﺎﻟﻮﺩﮤ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ
ﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﺷﺎﻟﻮﺩﮤ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ.
به گونه‌ای زندگی کنید که پنج سال بعد با افسوس به پنج سال گذشته‌ی خود نگاه نکنید.
اگر ندانیم که می میریم، طعم زنده بودن را نمی توانیم بچشیم، و بدون دریافت شگفتی زندگی، تصور مرگ نیز ناممکن است…
روزی که پزشک به مادربزرگش خبر داد که بیماری اش لاعلاج است، چیزی بدین مضمون بر زبان آورد:
« تا این لحظه نفهمیده بودم، زندگی چه زیباست»
تاثر آور نیست که آدم باید بیمار شود تا بفهمد زنده بودن، چه نعمتی است؟
پای انتخاب هایتان بایستید !!
آدم ها باید توی زندگیشان ،
پای خیلی چیزها بایستند ... !
پای حرف هایی که می زنند ...
قول هایی که می دهند ...
اشتباهاتی که می کنند ...
احساساتی که بروز می دهند ...
نگاه هایی که از عمق جان می کنند ...
نوازش هایی که با سرانگشتانشان می کنند !
دوستت دارم هایی که می گویند ...
زندگی هایی که می بخشند ...
عشق هایی که نثار می کنند ...
آدم ها باید توی زندگیشان ،
پای انتخاب هایشان بایستند ...
زندگی مواجهه ی ابدی آدم هاست ،
با انتخاب هایشان ... !