حوصلهٔ حدس زدنت نیست
اگه اشتباه نکنم کوین هوگان می‌گفت که «مهم‌تر از احساس همدلی، ابراز همدلیه.»
جدیدا بیشتر اینو حس می‌کنم که ابراز کردنِ حتی احساساتی که بهش افتخار می‌کنیم، برای خیلی‌ها سخته.
همین‌طور که استفاده از کلمات محبت‌آمیز براشون سخته.
همین‌طور که وقتی باهاشون حرف می‌زنی، عمیقا می‌فهمنت اما زبانِ بیانِ این درک رو ندارن.
مثل خیلی از واقعیت‌های دیگهٔ زندگی، این موضوع نه تلخه نه شیرینه که آدمها حال و حوصله ندارن ما رو حدس بزنن و بفهمن‌مون و کشف‌مون کنن و به درونیات‌مون پی ببرن.
وظیفهٔ درک دیگری از ما به عهدهٔ خودمونه.
وظیفهٔ انتقال احساسات درست در قالب واژگان درست به عهدهٔ خودمونه.
همونطور که اغلب‌مون در شبکه‌های اجتماعی سرسختانه و ناآگاهانه به دنبال کشف آدم‌هاییم، به واسطهٔ اونچه می‌گیم و به اشتراک می‌ذاریم، به بقیه فرصت می‌دیم ما رو کشف کنن.
وقتی با صراحت و صداقت اونچه حس می‌کنیم و نیازه گفته بشه رو ابراز می‌کنیم «منِ پنهانِ» کوچیک‌تر و «منِ آشکارِ» بزرگ‌تری می‌سازیم.
شفافیت راحتی میاره.
چه توی کار
چه توی رابطه.