طنز تلخ | حساسیت فصلی

حساسیت فصلی چیز عجیبی ست .

یک نفر در بهار دچارش می‌شود و یک نفر در پاییز . بعضی هم در تابستان . نمیخواهم نتیجه بگیرم که زمستان بی‌آزار است .

اما مگر نمی‌گویند که همه آدم‌ها از یک گل و خاک به وجود آمدند مگر نه اینکه وقتی بهار است برای همه بهار است پس چرا برای یک نفر بهاری پر از آبریزش و برای یک نفر بهاری پر از عطسه است !

اصلاً این حساسیت فصلی از کجا آمده است ؟

همه متخصص‌ها و فوق تخصص‌ها را از خودش سرافکنده کرده است.

 اصلاً چه گیر حساسیت می‌آید که فروردین را که همه لذت می‌برند کوفتمان می‌کند .

بعضی از حساسیت‌های نامرد است، تا غذا می‌خوری شروع می‌کند بدن را چک و لگد می‌زند می‌گوید حالا که غذا خوردی نه می‌گذارم بخوابی نه می‌گذارم مهمانی بروی بلکه باید بروی و با پدرت یک کارخانه دستمال کاغذی راه بیندازی! انگار که ارث پدر حساسیت را بالا کشیده‌ایم! یک لقمه غذا را از حلقوممان می‌خواهد بیرون بکشد .

شب که می‌شود اگر با اندک غذایی معده را مهمان نکنیم که خوابمان نمی‌برد . اگر غذایی بخوریم آنقدر آبریزش و عطسه میآورد و ما را به دستمال بازی وا میدارد که باز خواب از همه وجودمان پر می‌کند. وای به حال کسی که در نزدیکی ما هست و قصد خواب رفتن داشته باشد . ابتدا انواع نفرین‌ها و فحش‌ها را در دل خود نثارمان می‌کند و اگر ساعت از ۲ بامداد گذشته و هنوز خوابش نبرده بود رسماً می‌ایستد شمشیر از رو می‌کشد که یا گمشو یا بگذار گم بشوم ! خب ای همجوار ! من که تقصیری ندارم این را به جناب حساسیت بگو او خودش نگذاشته من بخوابم تو را نیز همچنین .

 

دکتران کین جلوه در مطب و مطبخ می‌کنند

 چون به آلرژی رسند آن کار دیگر می‌کنند

پرسشی دارم ز دانشمند مجلس بازپرس

این پزشکان بین ،‌چرا خود از آلرژی در کف اند !