یکی از مضرترین تمایلاتی که من در طبیعت بشر دیده‌ام ناراضی بودن از حال و چشم‌داشت به آیندهٔ مجهول است.
به جای اینکه از گل‌های زیبایی که در کنار پنجره اتاق‌مان روییده است لذت ببریم در عالم رؤیا به گلستان سحرآمیزی که در کرانهٔ افق است چشم دوخته‌ایم.
بعضی چیزها در جهان خیلی مهمتر از دارایی هستند. یکی از آنها توانایی خوش بودن با چیزهای ساده است.
معجزه زمانی تو زندگیت اتفاق میوفته که همون اندازه که به ترس‌هات انرژی میدی به رویاهات هم انرژی بدی!
یه دوستی می‌گفت شیشه‌ها حافظه دارن،
یعنی شاید صد بار یه خورده سنگ بخوره و نشکنن اما کمی اثر ضربه رو حفظ می‌کنن برای همینه که بعضی وقتا بی‌دلیل با یه تقه کوچیک یا سرد و گرم شدن الکی می‌شکنن یا یهو یه ترک بزرگ می‌خورن.
اگه دیدی یه آدمی یهو با یه حرف ساده از هم می‌پاشه و گریه می‌کنه،
لوس نیست، شاید ضریب تحملش دیگه تموم شده.
اگر نتوانید مهارت لذت بردن از هر آنچه را که در زندگی دارید در خودتان ایجاد کنید، مطمئن باشید با بیشتر به دست آوردن هر چیز، هرگز خوشحال‌تر نخواهید شد.
آروم باش.
هیچ چیز ارزش دلهره رو نداره.
ما رفتیم از اینجا
و الان پاییز سال ۱۵۰۲ ئه.
آنچه قسمت توست از کنارت نخواهد گذشت ،
آرام بمان .
۳۱۲+
اجـازه نده، دیـروز و فـردا با هم دست به یکی کنند، و لذت لحظات نـاب امروز را ازتو بگیـرند، اجـازه نده افکار پـوچ، تازگی زندگی اکنون را از تو بگیرند،
بدون قضاوت و بـرچسب زدن به افکارت از لحظات امروز لذت ببر...
دیگر همه چیز تمام شده بود! دل من از وسط به دو نیم شد، ولی این دلِ بدجنس زود هم جوش خورد. تو باید آن بادبانهای وصله‌دار را دیده باشی که وصله‌های قرمز و زرد و سیاه را با نخ‌های ضخیم به آنها دوخته‌اند و دیگر حتی در توفان‌های شدید هم پاره نمی‌شوند. دل من هم مثل آن بادبان‌هاست: از هزار جا سوراخ شده و هزار وصله خورده است. دیگر از چه بترسد!
اعتماد با فشار و زور ایجاد نمی‌شود، اعتماد وقتی ایجاد می‌شود که در جهت ارزش‌های شخص باشد، به خصوص وقتی که انتظارش را ندارد. اعتماد وقتی ساخته می‌شود که ما کار درست را انجام دهیم، علی الخصوص وقتی مجبور به انجام آن نیستیم.
انسان همواره میان دو بینهایت قرار دارد که هرگز قادر به تغییر آنها نیست: بینهایت گذشته و بینهایت آینده.
ما در مرز مشترک میان این دو، یعنی در زمان حال قرار داریم؛ بنابراین باید قدر آن را بدانیم و به همان اندازه توقع و انتظار داشته باشیم. ما هرگز قادر نخواهیم بود در هیچ یک از دو ابدیت زندگی کنیم و اگر تلاش کنیم برای مدتی طولانی چنین کنیم روح و جسم خود را در معرض نابودی قرار خواهیم داد؛ بنابراین بهتر است معقولانه عمل کرده و قدر زمان حال را بدانیم و در آن زندگی کنیم.