حقیقت این است که در این دنیا
همیشه کسی هست که آرزویش است جایش را با شما عوض کند،
بخواهد مثل شما نفس بکشد
مثل شما راه برود
شبیه شما باشد
در جایی که شما زندگی می کنید زندگی کند.
آیا اخیرا خداوند را به خاطر خانواده، دوستان، سلامتیتان و فرصت هایی که به شما داده است، شکر کرده اید؟
برای جیزی که پنج سالِ دیگه ارزشی نداره
پنج دقیقه هم غصه نخور .
کم کم یاد میگیری برای هر چیزی اصرار نکنی...
شدنی میشه، موندنی میمونه،
اومدنی میاد، رفتنی هم میره
هر چیزی که اذیتت میکنه، داره صبر کردن رو بهت یاد میده.
هر کسی که ترکت میکنه داره ایستادن روی پای خودت رو ، بهت یاد میده.
چیزی که عصبانیت میکنه داره بخشش و شفقت رو بهت یاد میده.
هیچ‌چیز "بدون نتیجه، نمی‌مونه"
دقیقا هیچ چیز .
تمامی اولویت هایتان را فهرست کنید، سه تای اول را نگه دارید و بقیه را دور بریزید، بخش بزرگی از اتلاف انرژی ما ناشی از عدم تمرکز بر اولویت‌هاست!
اگه تو زندگیت به این جمله برسی که:
« هیچکس برای نجات من نمیاد »
تازه به نقطه شروع بلوغ فکری رسیدی!
ریلکس باش؛
چون هر چیزی ارزش فکر کردن نداره
شادی چیزی نیست جز داشتن
تن سالم و یک حافظه ی ضعیف.
شطرنج یه جورایی و یه جاهایی عین زندگیه.
اولش فک میکنی همه چی تحت کنترل خودته، صفحه برابر با حریف و هزاران فرصت برای بُردن و تاختن.
میای و میای و میای میرسی به یه جایی که شاه مونده و ۵ تا سرباز.
📌حرکت اجباری می دونین چیه؟
اخر بازی که خودت موندی و ۵ تا سرباز هر حرکتی کنی یکی از سربازات میمیره، حرکتت به ضررته، تو حرکت می کنی حریف می زنه و تهش می بازی.
اونجاست که یاد اول بازی می افتی، چه حرکتها که نکردی، چه گشایش ها که میشد بکنی و نکردی، چه اشتباه ها کردی که تهش رسیدی به حرکت اجباری.
حرکتی که می دونی به ضررته ولی چاره نداری و باید بکنی.
این تو همه زندگی هست، تو کارت هست تو سیاست هست، تو اقتصاد هست.
میدونستی پروانه ها نمیتونن بال هاشون رو
ببینن و اصلا خبر ندارن که چقدر قشنگن؟!
توهم یه پروانه ای یه انسان فوق العاده‌ای
فقط خودت نمیبینیش..
پــــرده پــــرده آنـــقـدر از هـم دریــدم خویــش را
تا که تصــویــری ورای خـویـــش دیـدم خویــش را
خویش خویش منــهم اینک از در صلح آمده است
بسکه گوش از خــلق بستم تا شنیدم خویــش را
خویشِ خویشِ من مرا و هرچه من ها بود سوخت
کُشتم آن خویش و ز خاکش پروریـــدم خویــش را
معنی این خویـــش را از خویشِ خویش خود بپرس
(خویش یابی را گُــــزیدم بس گَــزیدم خویــش را)