وای بر ناامیدانی که ما هستیم . چون انسان ممکن است بتواند از شر طاعون نیمه جانی در ببرد، اما از شر ناامیدی ممکن نیست جان به عافیت در ببرد. وای بر ناامیدانی که ما هستیم، با این نفرت و ناامیدی که چون بدترین بلاها در روح ما مردم رسوخ کرده و لحظه به لحظه فراگیرتر می‌شود، چه‌جور آینده‌ای در انتظار ما خواهد بود، چه جور آینده‌ای تدارک دیده شده؟ جنون، جنون، این مردم دارند دچار جنون نومیدی می‌شوند و... وای بر ناامیدانی که ما هستیم...
به خودت بیا و دوباره بال بگیر .
اگر از کسی بدمان می‌آید؛ در واقع از چیزی درون آن شخص نفرت داریم که درون خودمان نیز هست. چیزی که جزیی از ما نباشد مارا درگیر نمی‌کند.
من حسابم زِ همه مردم این شهر جداست
من امیدم به خدا، بعدِ خدا هم به خداست🌱
باید یاد بگیریم تا وقتی از عشق کسی مطمئن نشده‌ایم با او خاطره‌ای نسازیم!
چرا که تاوانِ خاطرات جنون است و بس!
یکی از مضرترین تمایلاتی که من در طبیعت بشر دیده‌ام ناراضی بودن از حال و چشم‌داشت به آیندهٔ مجهول است.
به جای اینکه از گل‌های زیبایی که در کنار پنجره اتاق‌مان روییده است لذت ببریم در عالم رؤیا به گلستان سحرآمیزی که در کرانهٔ افق است چشم دوخته‌ایم.
بعضی چیزها در جهان خیلی مهمتر از دارایی هستند. یکی از آنها توانایی خوش بودن با چیزهای ساده است.
نه آرامشت را به چشمی وابسته کن،
نه دستت را به گرمای دستی دلخوش
چشم‌ها بسته می‌شوند و دست‌ها مشت می‌شوند...
و تو می‌مانی و یک دنیا تنهایی...
میلیون‌ها درخت در جهان به طور اتفاقی توسط موش‌ها و سنجاب‌هایی کاشته شدند! که دانه‌هایی را مدفون کردند و سپس جای مخفی آن را فراموش کردند...
خوبی کن و فراموش کن...
روزی رشد خواهد کرد .
معجزه زمانی تو زندگیت اتفاق میوفته که همون اندازه که به ترس‌هات انرژی میدی به رویاهات هم انرژی بدی!
در نگاه هیچکس صفا و آرامش نمی‌بینی. نگرانی و ملال عذاب‌آور مثل مرض مسری از این به آن سرایت می‌کند، همه مثل دیوانه‌ها دنبال معلوم نیست چه چیزی می‌گردند. ای کاش مطلوب‌شان حقیقت یا خیر خود و همنوع‌شان می‌بود. اما نه، حتی از موفقیت دوستان رنگ می‌بازند.
اگر نتوانید مهارت لذت بردن از هر آنچه را که در زندگی دارید در خودتان ایجاد کنید، مطمئن باشید با بیشتر به دست آوردن هر چیز، هرگز خوشحال‌تر نخواهید شد.
آروم باش.
هیچ چیز ارزش دلهره رو نداره.
ما رفتیم از اینجا
و الان پاییز سال ۱۵۰۲ ئه.