انسان‌هایی پیدا می‌شوند سی روز ماه رمضان را روزه می‌گیرند، عید که شد برای کفاره گناهانشان گوسفند حنا بسته سر می‌برند، به حج تمتع و عمره می‌روند، روزی پنج‌بار سر به سجاده می‌گذارند، امّا دلشان نه جایی برای محبت است، نه جایی برای مرحمت.
مرد حسابی، پس برای چه این‌همه زحمت میکشی؟! مگر بدون دوست داشتن و دوست داشته شدن میشود ایمان آورد؟!
اگر عشق نباشد، "عبادت" هم کلمه‌ای خشک و خالی میشود. انسان باید با عشق و در عشق ایمان بیاورد؛ باید در رگ‌هایش عشق به خدا و انسان‌ها را حس کند!
اوج لذت در این است که با شخصی که از تو متنفر است و بسیار غیبتت می‌کند، هم‌نشین شوی؛ با این حال [در جوار تو] به گونه‌ای دیگر جلوه کند. همین کافیست که درنماید، حضور تو چنان هیبتی دارد که قادر است او را به شخصی منافق و ترسو تبدیل کند.
وقتی کسی به دروغ گفتن عادت کند دیگر برایش سخت است یاد بگیرد راست بگوید.
و اگر یکی توانست بار اول کسی را ترک کند، دفعه‌ی دوم برایش راحت تر میشود...
مرا در جانم دوستی‌ست که در روزگار سختی تسلایم میدهد و آنگاه که رنج ایام هجوم می‌آورد، او مونس من است. آن‌کس که در درون خویش مونس ندارد در حسرت می‌میرد، چرا که زندگی از درون انسان می‌جوشد و از پیرامون نمی‌آید.
📕 زیبایی زندگی
✍🏽 جبران_خلیل_جبران
یکی از مصیبت‌های انسانی این است، که حتی در عشق نیز رابطه ایجاد می‌کنیم.
آنگاه عشق از دست می‌رود.
عشق نباید یک رابطه باشد. باید آن عاشق یا آن معشوق بشوی. باید دیگری بشوی و بگذاری که دیگری تو بشود. باید درهم ادغام شوید. تنها در این صورت است که تضاد متوقف میشود. وگرنه عشق یک مبارزه و تضاد میشود.
اگر وجود داشته باشی، آنوقت سعی میکنی که سلطه داشته باشی، آنگاه میل به مالک شدن خواهی داشت، آنوقت مایلی که ارباب باشی، آنوقت بهره کشی وارد میشود. آنگاه دیگری یک وسیله میشود، نه یک هدف.
همهٔ ما در عشق آسیب‌پذریم، این آسیب‌پذیری جزئی از عشق است، ما از نظر احساسی در برابر آن‌هایی‌که دوست‌شان داریم بی‌دفاعیم و به همین دلیل گاهی به‌طرزِ اجتناب‌ناپذیری با کلمات با رفتارهای نسنجیده یکدیگر را می‌آزاریم.
📕 محکم در آغوشم بگیر
آزار دیدن از خاطرات یک چیز است و به خاطر آوردن آن‌ها با صدای بلند یک چیز دیگر. عزیزم، شاید بهتر باشد که تاریخ را همانطور که هست، یک گوشه رها کنیم. یادآوری زیادِ خاطرات ثُبات شخص را برهم می‌زند و حال و چیزهای کمی را که از آینده باقی مانده حریصانه می‌بلعد.
آدم‌ها نمی‌فهمند لحظهٔ نشستن و برخاستن، نوشیدن یک لیوان آب یا باز کردن در یک قوطی توسط معشوق در چشم عاشق چقدر می‌تواند باشکوه و زیبا باشد. امّا برایشان مهم است که اسم معشوقشان چقدر دهان را پر می‌کند و چند دهان را می‌بندد.
دنیا جای ژست‌های تهی، لحظه‌های تهی، مردمان تهی و نیازهای بی‌پایه و امیال قلابی‌ست.
دنیا اینقدر وارونه شده که ممکنه پناه ببری به اونی که یه روزی دشمنت بوده.
در دوران جوانی از ناقص بودن کارم بسیار ناراحت بودم. اولین قدمهای خودم را با آخرین قدمهای دیگران مقایسه می‌کردم و طبیعتاً با مشاهده این تفاوت غم انگیز رنج می‌کشیدم. برای پیشرفت لازم است از این مقایسه غم انگیز دست برداریم.